Zabytkowe założenie to nie tylko architektura zamku czy pałacu. Nieprzypadkowe jest także to co go otacza, a więc ogród, park i krajobraz. Dopiero wszystko to razem tworzy harmonijną kompozycję zabytkowej materii, która opowiada nam historię o życiu danych mieszkańców. Ogrody od zawsze budowały prestiż właścicieli, dlatego nie było magnata bez ogrodu o wielkiej powierzchni czy szlachcica bez wiejskiego parku.
Obecny kształt otoczenia zamku, utrzymany w typie parku krajobrazowego, ustalony został w I połowie XIX w., w czasach gdy właścicielami Czernej byli baronowie Buddenbrok. Centralna polana, liczącego dziś 5 hektarów parku, z solitierowymi nasadzeniami pełni rolę przedpola widokowego, dzięki któremu uwydatnione zostało piękno architektury zamku. Rozrzucone tu i ówdzie tematyczne rabaty kwiatowe, przez cały rok otaczają zamek barwnymi kobiercami.
Jak w „Tajemniczym Ogrodzie” i tu mur dzieli cześć wypoczynkową parku od ogrodów warzywnych, sadu oraz woliery i wybiegu dla ptactwa domowego. Nawiązując do romantycznego stylu ogrodów angielskich mur kończy się uroczą dwupiętrowa wieżą obronną. Wśród najstarszych nasadzeń otaczających założenie przeważają dęby, których wiek ocenia się na 350 lat. Co nie dziwi szczególnie w kontekście przedwojennej nazwy Czernej – Alteichen – którą można tłumaczyć właśnie jako Stare Dęby.
Od południa, przed zbyt wielką wodą na Odrze chroni zamek wał przeciwpowodziowy, którego koronę gęsto porastają wiekowe platany tworząc tajemniczą i romantyczną zarazem aleję. Jej urodę docenił profesor Andrzej Mazur z warszawskiej ASP oddając znakomicie nastrój letniego kolorytu tych drzew. Za wałem rozciągają się majestatyczne rozlewiska odrzańskiego starorzecza, matecznik rzadkich gatunków nie tylko wodnego ptactwa. Na dalszym planie, jak niebieska wstążka rzucona w zieleni pól, błyszczy toń spokojnie płynącej Odry.